Ακριβώς όπως είναι αδύνατον να σκεφτούμε τον Λ. Ρον Χάμπαρντ τον άνθρωπο χωρίς να σκεφτούμε τον Λ. Ρον Χάμπαρντ τον καλλιτέχνη, με τον ίδιο τρόπο, δεν μπορεί κανείς να εκτιμήσει την καλλιτεχνική προσφορά του χωρίς να έχει κάποια εκτίμηση των φιλοσοφικών του γραπτών σχετικά με το θέμα. Παρά το γεγονός ότι οι παλαιότερες σημειώσεις του σχετικά με το θέμα χρονολογούνται από το 1943, η πρώτη φορά που καταπιάστηκε με τις τέχνες από φιλοσοφικής άποψης, μπορεί να βρεθεί στα γραπτά του από το 1951. Εν συντομία, διατύπωσε τη θεωρία ότι κάπου πάνω από τις καθημερινές σκέψεις, υπάρχει αυτό που ονόμασε αισθητική διάνοια, και ότι αυτό είναι το επίπεδο της πνευματικής δραστηριότητας που «ασχολείται με το νεφελώδη χώρο της τέχνης και της δημιουργίας». Ο ίδιος, δήλωσε: «Έως ότου καταφέρει κάποιος να ορίσει τι είναι η τέχνη, δεν είναι και πολύ πιθανόν ότι ο κόσμος θα αποκτήσει μεγαλύτερη επίγνωση σε σχέση μ’ αυτή».

Στη συνέχεια, παρέθεσε ως προηγούμενο το έργο του Φράνσις Μπέικον, στον οποίο γενικά αποδίδεται η αρχή της ανάπτυξης της ιδέας της κωδικοποίησης, για παράδειγμα, ότι κάθε γνωστικό αντικείμενο μπορεί να κατηγοριοποιηθεί συστηματικά σύμφωνα με τους κανόνες που το διέπουν. Και ακολουθώντας αυτή την παράδοση καταπιάστηκε στη συνέχεια με την τέχνη στο σύνολό της.

Η πρώτη επίσημη καταγραφή των ανακαλύψεών του κυκλοφόρησε στις 30 Αυγούστου του 1965. Στο εισαγωγικό σημείωμα, επανέλαβε ότι η τέχνη περιέχει «τη λιγότερο κωδικοποιημένη προσπάθεια του ανθρώπου και την πιο παρανοημένη» ενώ η μακροχρόνια ερώτηση «Τι είναι τέχνη;» ποτέ δεν είχε επαρκώς απαντηθεί. Στη συνέχεια, αν και όπως τις περιέγραψε ο ίδιος, οι σημειώσεις του ήταν ακόμη σε ακατέργαστη μορφή, αυτός, ωστόσο, προχώρησε στη βάση αυτού του τομέα δραστηριότητας που ονομάζουμε τέχνη, ορίζοντάς την ως: «Η ΤΕΧΝΗ είναι μια λέξη που συνοψίζει την ποιότητα της επικοινωνίας».

Και με αυτό ως καθοριστική θεμέλια λίθο, συνέχισε, τους μήνες και τα χρόνια που ακολούθησαν, με την κωδικοποίηση του συνόλου του θέματος, περιλαμβάνοντας την περιγραφή της καλλιτεχνικής παρουσίασης, της καλλιτεχνικής ενοποίησης, το μήνυμα, το ρυθμό, το χρώμα, τον εξοπλισμό και όλα τα άλλα που βρίσκει κανείς στο βιβλίο του Λ. Ρον Χάμπαρντ, Τέχνη.

Σήμερα, αυτή η δουλειά έχει γίνει το κείμενο με τη μεγαλύτερη επιρροή στο είδος του, με χιλιάδες φτασμένους επαγγελματίες να βασίζονται σταθερά σ' αυτό και χιλιάδες άλλους που αξιοποιούν τα δεδομένα του για να ξεκινήσουν τη σταδιοδρομία τους. Το κείμενο αποτελεί επίσης το υπόβαθρο για το Βασικό Μάθημα Τέχνης Χάμπαρντ, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τους σπουδαστές με την εφαρμογή των θεμελιωδών αρχών της και χρησιμοποιείται και στα σεμινάρια συγγραφής Λ. Ρον Χάμπαρντ για τους φιναλίστες και τους νικητές του Διαγωνισμού Συγγραφείς του Μέλλοντος, ο οποίος ιδρύθηκε από τον Λ. Ρον Χάμπαρντ.