Μετά την επιστροφή του από την Ασία προς τις ΗΠΑ και την εσπευσμένη ολοκλήρωση της γυμνασιακής του εκπαίδευσης που είχε διακοπεί, ο νεαρός Ρον Χάμπαρντ μπήκε στο πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσιγκτον. Εκεί, αναγνωρίστηκε ως πιλότος σε πρωτοποριακές ακροβατικές πτήσεις στην αυγή της αμερικανικής αεροπορίας. Κέρδισε επίσης μια θέση στα βιβλία των ρεκόρ ελεύθερης πτήσης για τη μεγαλύτερη σε διάρκεια πτήση πάνω από το Ντιτρόιτ. Επιπλέον, ως περιπλανόμενος ρεπόρτερ για το περιοδικό Sportsman Pilot (Ερασιτέχνης Πιλότος), συνέβαλε επιπλέον στην έμπνευση μιας γενιάς πιλότων που θα ανέβαζαν την Αμερική ως παγκόσμια δύναμη στους αιθέρες.

Αμέσως μετά το δεύτερο έτος σπουδών του, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ ξεκίνησε την πρώτη από τις πολλές του εθνολογικές αποστολές, που αρχικά έγινε στις τότε ελεύθερες ακτές της Καραϊβικής. Αρκετούς μήνες αργότερα, επέστρεψε στις Δυτικές Ινδίες για την Ορυκτολογική Αποστολή στο Πουέρτο Ρίκο,με αποκορύφωμα μια από τις πρώτες πλήρεις χαρτογραφήσεις του νησιού, υπό αμερικανική αιγίδα.

Υπήρξαν και πολλές άλλες περιπέτειες με παρόμοιο πνεύμα: Ως ισόβιο μέλος της διάσημης Λέσχης Εξερευνητών, ο Λ. Ρον Χάμπρντ χαρτογράφησε τα νερά του Βόρειου Ειρηνικού, με έναν πειραματικό εντοπιστή κατεύθυνσης με ραδιοκύματα, πρωτοπορώντας, μ’ αυτό τον τρόπο, σε ένα μακράς εμβέλειας σύστημα πλοήγησης, που χρησιμοποιήθηκε παγκοσμίως ως τα τέλη του εικοστού αιώνα. Παράλληλα, ως μια άλλη πλευρά μιας μοναδικά περιπετειώδους ζωής, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ είχε κερδίσει το σπάνιο δίπλωμα του Πλοιάρχου για να κυβερνά οποιοδήποτε πλοίο σε οποιαδήποτε θάλασσα.

Το πιο σημαντικό στοιχείο, όπως ο ίδιος εξήγησε ήταν:

«Μόνο ένα ον με την ανώτερη δυνατή αίσθηση της περιπέτειας και αφοσίωσης θα επιχειρούσε ποτέ να λύσει το μυστήριο της ύπαρξης και της μοίρας του Ανθρώπου».