Το πρώτο Κέντρο Διασημοτήτων στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια, 1969.

Όσο πλατύς κι αν ήταν ο αντίκτυπος της φιλοσοφικής δήλωσης του Λ. Ρον Χάμπαρντ σχετικά με την τέχνη, καμιά εκτίμηση της μεγαλύτερης καλλιτεχνικής κληρονομιάς του Ανθρώπου δεν είναι πλήρης χωρίς μνεία του μέγιστου έργου της ζωής του, της Διανοητικής και της Σαηεντολογίας.

«Ένας πολιτισμός είναι σπουδαίος όσο και τα όνειρά του και τα όνειρά του τα ονειρεύονται καλλιτέχνες». Συναφώς, όπως είχε επίσης δηλώσει, η αποκατάσταση του καλλιτέχνη γίνεται ένα τρομερά έγκυρο εγχείρημα, το οποίο θα αντάμειβε τον πολιτισμό κατά χιλιάδες φορές. Το ότι η Σαηεντολογία θα αφιερωνόταν τελικά σε ένα τέτοιο καθήκον αποτελεί αξίωμα· διότι, δεδομένου του τι είχε αποφασίσει παλιότερα ο Λ. Ρον Χάμπαρντ για την εγγενή φύση του Ανθρώπου, η Διανοητική και η Σαηεντολογία καταπιάνονται άμεσα με τον καλλιτέχνη, στο πλέον θεμελιώδες επίπεδο: τον πνευματικό του εαυτό. Από την άλλη, όταν ο Λ. Ρον Χάμπαρντ μιλά για την αποκατάσταση της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας, μιλάει στην ουσία για την αποκατάσταση της πηγής κάθε δημιουργικότητας, που είναι το ανθρώπινο πνεύμα.

Συγκεκριμένα, εξ ονόματος των δημιουργικών ανθρώπων, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ φρόντισε για την ίδρυση του Κέντρου Διασημοτήτων. Οι ειδικές αυτές Εκκλησίες της Σαηεντολογίας προσφέρουν τις ίδιες υπηρεσίες που προσφέρουν όλες οι Εκκλησίες της Σαηεντολογίας, αλλά σε ένα περιβάλλον που είναι ιδιαίτερα επιδεκτικό σε καλλιτέχνες. Ως εκ τούτου, δεν έχει σημασία πόσο διάσημος μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης, θα είναι σε θέση να ακολουθήσει τη Διανοητική και τη Σαηεντολογία μέσα στο χωρίς περισπασμούς και ασφαλές περιβάλλον του Κέντρου Διασημοτήτων. Το Κέντρο Διασημοτήτων προσφέρει επίσης ειδικές υπηρεσίες για να βοηθήσει τους καλλιτέχνες –τόσο τους φτασμένους όσο και τους αρχάριους– να εφαρμόσουν τις αρχές της Σαηεντολογίας στα πεδία τους και έτσι να τους βοηθήσει να βελτιώσουν την ικανότητά τους να ασκήσουν μια θετική επιρροή στην κοινωνία. Προσφέρει επίσης στην ανερχόμενη διασημότητα δημόσιες συζητήσεις για την παραγωγή θεατρικών παραστάσεων, λογοτεχνικές αναγνώσεις, συναυλίες και όλα τα άλλα που ο Λ. Ρον Χάμπαρντ περιγράφει ως εκείνη τη λαμπρή δραστηριότητα που ονομάζουμε τέχνη.

«Το επίπεδο ενός πολιτισμού», όπως ακλόνητα δήλωσε, «μπορεί να μετρηθεί ευθέως από τον αριθμό των ανθρώπων του που εργάζονται στο πεδίο της αισθητικής». Μέσω των διαφόρων εκπαιδευτικών του υλικών –για φωτογράφους, κατασκευαστές ταινιών, συγγραφείς και μουσικούς– είναι επόμενο ότι είχε εμπνεύσει χιλιάδες κόσμο. Ενώ μέσα από το πρόγραμμά του Οι Συγγραφείς του Μέλλοντος, είχε πυροδοτήσει άμεσα τη σταδιοδρομία πολλών εκατοντάδων. Όταν, όμως, αναλογιζόμαστε την ευρύτερη κληρονομιά του Λ. Ρον Χάμπαρντ, συμπεριλαμβανομένων όλων όσων είναι εφικτά με τη Διανοητική και τη Σαηεντολογία, τότε η συμβολή του δεν μπορεί να μετρηθεί σε λιγότερο από εκατομμύρια. Διότι, όπως επίσης δήλωσε πολύ ακλόνητα, τα έργα τέχνης δεν είναι μόνο για τους καλλιτέχνες. Αντίθετα, «Τα έργα τέχνης τα βλέπουν οι άνθρωποι. Τα ακούν οι άνθρωποι. Τα αισθάνονται οι άνθρωποι. Δεν αποτελούν απλώς τη νομή μιας περιχαρακωμένης ομάδας μυημένων. Είναι η ψυχική τροφή όλων των ανθρώπων».