Πριν τη Σαηεντολογία δεν υπήρξε κανένα πεδίο που να ασχολήθηκε με τη βασική, αμιγή επιστημονική έρευνα σε θέματα που αφορούν τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Στο πανεπιστήμιο δε διδάσκονταν άλλα μαθήματα, που να περιλαμβάνουν επιστημονική προσέγγιση, εκτός από τα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες. Η βιβλιογραφία της φιλοσοφίας είναι ενδιαφέρουσα και θα μπορούσε να μπει σε μια λογική σειρά, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι δεν την προσεγγίζει κανείς με τον αυθαίρετο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται. Κάποτε παραιτήθηκα από ένα διδακτορικό σε ένδειξη διαμαρτυρίας γι’ αυτό το κλίμα.

Η αυθαιρεσία, οι «συντεχνίες» και ο δογματισμός συσκοτίζουν τις ανθρωπιστικές επιστήμες σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να χρειάζεται πολύ μεγάλη αποφασιστικότητα για να τις ερευνήσει κανείς. Για να πλήξουν τους ανεξάρτητους ερευνητές, δίνουν κονδύλια για έρευνα, τα οποία εκλαμβάνονται ως κέρδη, δε χρησιμοποιούνται αποδοτικά και χορηγούνται σε άτομα που δεν έχουν επαρκείς βάσεις στην επιστήμη ώστε να υιοθετήσουν τη δεοντολογία και τη μεθοδολογία της.

Αν οι περισσότεροι πραγματικοί επιστήμονες προσπαθήσουν να διασφαλίσουν, να βελτιώσουν ή να προστατέψουν τη ζωή, αυτό θα σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να στρέψουν την προσοχή τους στο πεδίο των ανθρωπιστικών επιστημών.

Αυτό το πεδίο είναι εντελώς ανοργάνωτο. Δεν υπάρχει μέρος όπου να μπορεί κανείς να δημοσιεύσει ή να συζητήσει ή να ανταλλάξει πραγματικά δεδομένα χωρίς να συγκρουστεί με το μέτωπο των αφειδώς χρηματοδοτούμενων ερευνητικών συμφερόντων και, όπως χαρακτηριστικά μου είπαν σχετικά με ένα διάγραμμα βελτίωσης, «Αν το δημοσίευες αυτό στην εφημερίδα μας, θα έφερνε επανάσταση στη ψυχολογία». «Καλώς, δημοσιεύστε το». «Α, δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, γιατί περιμένουμε χρηματοδότηση από το Κογκρέσο για να ερευνήσουμε αυτό το θέμα».

Έτσι, έχετε τώρα την εξήγηση για ποιο λόγο έπρεπε να αναπτυχθεί η Σαηεντολογία, κάποιους από τους λόγους για τους οποίους δημοσιεύτηκε με τον τρόπο με τον οποίο δημοσιεύτηκε και γιατί διαμορφώθηκε όπως διαμορφώθηκε.

Όχι εφημερίδες, όχι επαφή με την κοινωνία, όχι άλλες επαφές – αυτοί ήταν οι κίνδυνοι που αντιμετώπιζε. Στις ανθρωπιστικές επιστήμες και μόνο, η Σαηεντολογία παράγει ομοιόμορφα και προβλέψιμα αποτελέσματα σε πολλές περιοχές.

Σήμερα, τα δεδομένα αυτά είναι πολύ γνωστά και χρησιμοποιούνται σε διαστημικά προγράμματα από εκατοντάδες άτομα, όπως μου είπε ένας απ’ τους επικεφαλής τους. Τμήματά της (από τα παλιότερα) δημοσιεύονται από καιρό σε καιρό ως νέες ανακαλύψεις άλλων.

Ο Άνθρωπος χρειάζεται αυτό το γνωστικό αντικείμενο. Ο Άνθρωπος με τους πολέμους του, τη μόλυνση, την ολοένα και μεγαλύτερη επικράτηση των θετικών επιστημών, χρειάζεται βοήθεια από ανθρωπιστικές επιστήμες που δεν έχουν διαστρεβλωθεί από την απληστία, τις «συντεχνίες» και από αυθαίρετες και μη ελεγμένες ανοησίες.

Ο Άνθρωπος είναι ένα πνευματικό ον και όχι φυτό ή ζώο. Και αυτό επιδέχεται επιστημονικής απόδειξης.

Τα δεδομένα της Σαηεντολογίας προέρχονται από επιστημονική μεθοδολογία και αντέχουν στον έλεγχό της. Η Σαηεντολογία περιλαμβάνει ένα λειτουργικό σύστημα σχετικά με τη ζωή.

Τα δεδομένα της δεν έχουν αρχίσει ακόμη να εφαρμόζονται ευρέως σε πεδία που οι ανθρωπιστικές επιστήμες χάνουν έδαφος. Πιθανόν να εφαρμόζονται καλά στη βιολογία. Μπορούν πιθανόν να ρίξουν λίγο φως στη φυσική και τη χημεία.

Τα δεδομένα αυτά κατακτήθηκαν με πολύ μεγάλη δυσκολία. Ολόκληρες κυβερνήσεις έπεσαν πάνω μου για να σταματήσουν τη Σαηεντολογία. Δεν υπερβάλλω. Θα ήταν μεγάλο κρίμα και, ενδεχομένως, μεγάλη απώλεια για τη γνώση, αν δεν την εξετάσουν άλλα πεδία των ανθρωπιστικών και θετικών επιστημών. Ήταν ένα μοναχικό ταξίδι.